Η εν λόγω υπόθεση αφορά το περιστατικό οπαδικης βίας σε βάρος Βούλγαρου οπαδού, το οποίο κατέληξε στον θάνατό του μετά από παράσυρσή του από το όχημα μίας εκ των κατηγορουμένων – εντολέως μας. Αρχικά η δικογραφία που σχηματίστηκε σε βάρος της οδηγού αφορούσε την πράξη της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, ωστόσο, κατόπιν νέων δεδομένων που προέκυψαν κατά το στάδιο της κύριας ανάκρισης, η κατηγορία σε βάρος της οδηγού αναβαθμίστηκε σε ανθρωποκτονία με άμεσο δόλο. Κατά τον α΄ βαθμό εκδίκασης εκδόθηκε καταδικαστική απόφαση για ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο (με πλειοψηφία 4-3). Κατά την εκδίκαση της υπόθεσης σε β΄ βαθμό ενώπιον του ΜΟΕ Θεσσαλονίκης η κατηγορούμενη τελικώς καταδικάστηκε ομόφωνα για ανθρωποκτονία με ενσυνείδητη αμέλεια. Ειδικότερα, κατά την κρίση του Δικαστηρίου τα στοιχεία που αξιολογήθηκαν υπέρ της άποψης ότι η οδηγός τέλεσε το αδίκημα της ανθρωποκτονίας με ενσυνείδητη αμέλεια και όχι με ενδεχόμενο δόλο είναι τα εξής: α) το γεγονός ότι ενώ οδηγούσε το όχημα δεχόταν απειλές (χτυπήματα στο αυτοκίνητό της) από τους οπαδούς που βρίσκονταν στον χώρο, β) ότι εξαιτίας των επεισοδίων οπαδικής βίας βρισκόταν σε κατάσταση πανικού, γ) ότι κινούνταν με χαμηλή ταχύτητα και με σκοπό αποφυγής των επεισοδίων, δ) ότι λίγο πριν είχε επιτυχώς καταφέρει να αποφύγει έτερο άτομο, φίλο του θύματος, ο οποίος κείτονταν στο οδόστρωμα δίπλα στο θύμα, ε) ότι κάνοντας ελιγμούς προσπάθησε (ανεπιτυχώς)  να αποφύγει  το θύμα, στ) ότι είχε οδηγική αδεξιότητα, ζ) ότι δεν ήταν οπαδός της ομάδας των (λοιπών) επιτιθέμενων, δεν είχε οπαδικό παρελθόν και καμία συμμετοχή στις πράξεις της συμπλοκής που λάμβαναν χώρα πριν και κατά τη διάρκεια του επεισοδίου και άρα δεν είχε ιδιοτελές κίνητρο. Ειδικά ως προς το κίνητρο της οδηγού, το οποίο ήταν η απομάκρυνσή της από τα εν εξελίξει επεισόδια, όπως άλλωστε είχε κριθεί και από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, αυτό με βάση το σκεπτικό του ΜΟΕ Θες/κης δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ιδιοτελές και μάλιστα να σημαίνει επιδοκιμασία του εγκληματικού αποτελέσματος καθότι η οδηγός βρισκόταν σε κατάσταση πανικού και προσπαθούσε να αποφύγει με ελιγμούς τα πεσμένα στο οδόστρωμα άτομα. Η γνώση δε της υψηλής επικινδυνότητας των ενεργειών της δεν αναιρεί την παραπάνω παραδοχή αφού –κατά το σκεπτικό της απόφασης- αυτή ανάγεται στο γνωστικό και όχι στο βουλητικό στοιχείο της πράξης.