Αθώοι κρίθηκαν δυνάμει της υπ’ αριθμόν 6518/2023 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης δύο εντολείς μας και ένας τρίτος συγκατηγορούμενος τους, που αντιμετώπιζαν τις κατηγορίες 1) της κατοχής αντικειμένου που μπορεί να προκαλέσει σωματικές βλάβες με αφορμή αθλητική εκδήλωση πριν από την έναρξη αυτής (Άρθρο 41 ΣΤ παρ. 2β-1γ Ν 2725/1999) , 2) της παράνομης οπλοφορίας μαχαιριού (Άρθρο 1 παρ. 1 εδ. α΄υποπερ. αβ΄ σε συνδυασμό με το Άρθρο 10 παρ. 1 και 13 περ. β΄ του Ν.2168/1993) και 3) της παραβίασης του νόμου περί φωτοβολίδων και πυροτεχνημάτων(Ν.456/1976). Η υπόθεση –ως προς τους δύο εντολείς μας- αφορούσε την κατοχή ενός αναδιπλούμενου μαχαιριού με πλαστική μαύρη λαβή -τύπου σουγιά οικιακής χρήσης- στην τσέπη τους, ενώ ως προς τον τρίτο κατηγορούμενο την κατοχή μιας μη ενεργοποιημένης πυροτεχνικής κατασκευής τύπου ναυτικού πυρσού, κατά την είσοδό τους στο χώρο διεξαγωγής αγώνα ποδοσφαίρου της πρώτης αγωνιστικής του πρωταθλήματος SUPERLEAGUE μεταξύ των ομάδων της ΠΑΕ ΠΑΟΚ και της ΠΑΕ Αστέρα Τρίπολης. Τα ως άνω αντικείμενα βρέθηκαν στην κατοχή των κατηγορουμένων κατόπιν σωματικού ελέγχου της αστυνομίας στο πλαίσιο εντοπισμού και καταστολής τυχόν οργανωμένων φιλάθλων της μίας εκ των ομάδων Το Δικαστήριο, μετά το τέλος της αποδεικτικής διαδικασίας και αφού συνεκτίμησε τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και υπεράσπισης αλλά και τις απολογίες των κατηγορουμένων, έκρινε ότι , ως προς τις δύο πρώτες περιπτώσεις (των εντολέων μας), εγέρθηκαν αμφιβολίες ως προς την γνώση και πρόθεση κατοχής των ως άνω μαχαιριών – τύπου σουγιά- και κατ’ επέκταση αμφιβολίες για την πλήρωση της υποκειμενικής υπόστασης των αποδιδόμενων σ’ αυτούς πράξεων. Το Δικαστήριο στο σκεπτικό της απαλλακτικής του κρίσης συνεκτίμησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι αμφότεροι οι ως άνω δύο κατηγορούμενοι συνεργάστηκαν άψογα με τις αστυνομικές αρχές και παρέδωσαν τα μαχαίρια – τύπου σουγιά που κατείχαν, έκρινε βάσιμους τους ισχυρισμούς τους ότι μάλλον είχαν ξεχάσει ότι έφεραν πάνω τους τα ως άνω αντικείμενα και τέλος ότι ουδέποτε στο παρελθόν είχαν απασχολήσει ξανά τις αστυνομικές αρχές για παρόμοιες πράξεις. Όσον αφορά τον τρίτο κατηγορούμενο, το Δικαστήριο έκανε δεκτό τον ισχυρισμό του ότι τελούσε σε συγγνωστή νομική πλάνη σε σχέση με την κατοχή μη νόμιμης πυροτεχνικής κατασκευής τύπου ναυτικού πυρσού, ήρε τον καταλογισμό της αποδιδόμενης σ’ αυτόν ως άνω αξιόποινης πράξης, και ως εκ τούτου, τον κήρυξε επίσης αθώο. Κατά το ενδιαφέρον σκεπτικό του ως προς το συγγνωστό της νομικής πλάνης του τρίτου κατηγορούμενου, το Δικαστήριο συνεκτίμησε το γεγονός ότι αυτός είχε προμηθευτεί τον εν λόγω πυρσό από κατάστημα του τόπου διαμονής του, χωρίς να απαιτηθεί κάποια άδεια από τις αρχές και ήταν κάτι που ο ίδιος έβλεπε πολύ συχνά να χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια πολλών αθλητικών αγώνων. Επίσης, δέχθηκε τον ισχυρισμό του ότι πήγαινε μόλις για δεύτερη φορά στο γήπεδο και είχε τις διαβεβαιώσεις του φίλου του ότι η κατοχή του ναυτικού πυρσού ήταν απολύτως νόμιμη. Τέλος, το Δικαστήριο έκρινε όλα τα παραπάνω λαμβάνοντας υπόψη τις προσωπικές, πνευματικές και επαγγελματικές δυνατότητες και ικανότητες του τρίτου κατηγορουμένου και δη το ότι ήταν μόλις 20 ετών, φοιτητής ΙΕΚ και με σοβαρό πρόβλημα υγείας.