Από την επ’ αυτοφώρω σύλληψη του κατηγορουμένου της επίμαχης υπόθεσης λόγω ανάκλησης της αναστολής για μία από τις ποινές που είχαν επιβληθεί σε βάρος του, ξεκίνησε η διαδικασία ανάκλησης των αναστολών όλων των ποινών που κατά καιρούς είχαν επιβληθεί σε βάρος του. Κατόπιν τούτου, και αφού όλες οι αναστολές των ποινών του ανακλήθηκαν και οι εν λόγω ποινές μετατράπηκαν σε χρηματικές σχηματίστηκε μία συγχωνευτική απόφαση , η οποία τον καταδίκασε σε συνολική ποινή φυλάκισης επτά ετών και οκτώ μηνών και σε συνολική χρηματική ποινή 21.000 ευρώ. Επί της ως άνω απόφασης, ο εν λόγω κατηγορούμενος, ο οποίος ας σημειωθεί ότι ήταν κρατούμενος στο Τμήμα Μεταγωγών για περισσότερο από έναν μήνα, επικαλέστηκε ουσιώδη αλλαγή των όρων της προσωπικής και οικονομικής του κατάστασης, λόγω της κράτησής του στο ως άνω Τμήμα και της εκ των πραγμάτων αδυναμίας του να συνεχίσει την εργασία που προηγουμένως είχε, ζητώντας από το αρμόδιο Δικαστήριο, ήτοι από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο, το οποίο και εξέδωσε την ως άνω συγχωνευτική απόφαση, την παροχή προθεσμίας καταβολής της χρηματικής ποινής, σύμφωνα με το άρθρο 82 παρ 8 ΠΚ. Το ως άνω Δικαστήριο έκανε δεκτή την αίτησή του, δεχόμενο ότι: πρώτον, αυτό είναι το καθ’ ύλην αρμόδιο και δεν υπερβαίνει τα όρια της δικαιοδοσίας του να αποφασίσει για την εν λόγω αίτηση κατ’ άρθρο 82 παρ 8 ΠΚ, που αφορά μία συνολική ποινή, που σχηματίστηκε κατόπιν συγχώνευσης πολλών επί μέρους ποινών και δεύτερον, ότι είναι δυνατή η εφαρμογή της επίμαχης διάταξης του ΠΚ και στις περιπτώσεις επιβολής συνολικής ποινής που αφορά συγχωνευθείσα ποινή ακόμα και εάν αυτή ξεπερνά τα πέντε έτη. Υπ’ αριθμόν 37.555/2014 απόφαση Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης.