Υπ’αριθμ. 2952/2016 απόφαση Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης [τακτική διαδικασία]: Η απόφαση εκδόθηκε επί αγωγής Τράπεζας σε βάρος οφειλέτη της (εγγυητή) σε δάνεια συνολικού ύψους 330.000 Ευρώ, την οποία η Τράπεζα άσκησε ζητώντας τη διάρρηξη του συμβολαίου μεταβίβασης του οφειλέτη της, ο οποίος σε χρόνο μετά την ανάληψη της οφειλής του μεταβίβασε με γονική παροχή περιουσιακό στοιχείο του, ισχυριζόμενη ότι οφειλέτης προέβη στην άνω μεταβίβαση με δόλο, ώστε να μην απομείνει περιουσία που να επαρκεί για την ικανοποίηση της ενάγουσας Τράπεζας. Το Δικαστήριο απέρριψε εξ ολοκλήρου την αγωγή της Τράπεζας σε βάρος του οφειλέτη της, επιδικάζοντας το σύνολο των δικαστικών εξόδων σε βάρος της ενάγουσας Τράπεζας, κρίνοντας ότι ουδεμία πρόθεση βλάβης της Τράπεζας συνέτρεχε από μέρους του οφειλέτη της, καθώς ο τελευταίος ναι μεν γνώριζε την ύπαρξη της απαίτησης της Τράπεζας, που είχε γεννηθεί από τη σύμβαση πίστωσης, υπέρ της οποίας εγγυήθηκε, ωστόσο μετά τη μεταβίβαση του περιουσιακού στοιχείου του δεν περιήλθε σε οικονομική κατάσταση ώστε η εναπομένουσα περιουσία του να μην επαρκεί για την ικανοποίηση της δανείστριας Τράπεζας. Επομένως, δεν συντρέχει εν προκειμένω η προϋπόθεση βλάβης της Τράπεζας, ως εκ τούτου δε, η σε βάρος του αγωγή θα πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της.